Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia? Bonum incolumis acies: misera caecitas. Duo Reges: constructio interrete. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest.
Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Minime vero istorum quidem, inquit. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Tu quidem reddes; Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Bork

Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad
bene vivendum.

Ista ipsa, quae tu breviter: regem, dictatorem, divitem
solum esse sapientem, a te quidem apte ac rotunde;

Quae cum essent dicta, discessimus. Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.

Falli igitur possumus.: Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut mala, quae sint paria necesse est.
Avaritiamne minuis?: Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam.
Tria genera bonorum;: Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?
Ita prorsus, inquam;: Sed residamus, inquit, si placet.
Etiam beatissimum?: Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.
Recte, inquit, intellegis.: Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore.
Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;
Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.
Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?